بشر از گونه‌های به‌شدت اجتماعی است که سلامتی و خوشی او تا حد زیادی به داشتن روابط اجتماعی خوب با اطرافیان وابسته است، اما اهداف افراد معمولی با دیگران پیوسته با هم تعارض دارد و ما برای دستیابی به هدف‌های خود با زخم‌زبان، خشونت فیزیکی، دزدی، فریب‌کاری و چیزهایی از این‌ قبیل به همدیگر آسیب می‌زنیم. هرآنچه ما به‌صورت فردی انجام می‌دهیم، هنگامی که به‌مثابه گروه‌های سازمان‌یافته عمل کنیم، چند برابر می‌شود. زمانی که ما به کسی یا گروهی که مجبور یا نیازمندیم کنارشان زندگی کنیم آسیب می‌رسانیم، چگونه روابط خوبمان را به حالت اول برگردانیم؟ این‌گونه به نظر می‌رسد که تمایلات عمیقی که در ما وجود دارد خیلی زود بروز می‌یابد؛ تمایل به رفتار متقابل، نیکی در برابر نیکی و بدی در برابر بدی که بعدها به‌عنوان انتقام آن را شناختیم. ما چگونه می‌توانیم وقتی کارهای بدی انجام داده‌ایم، مانع از انتقام شویم؟ چگونه زمانی که از آسیب رنج برده‌ایم، انتقام را کنار بگذاریم؟ کتاب «صلح با روش صلح‌آمیز» به قلم چارلز وبل و یوهان گالتونگ، اندیشمندان و پژوهشگران علوم سیاسی، و ترجمه مژگان دستوری، از بهترین کتب به نگارش درآمده در راستای پاسخ به این سوالات بنیادین است. این در واقع جلد اول مجموعه‌ای به نام «درس‌نامه صلح و حل تعارض» اثر همین نویسندگان بوده و در آن از مباحثی همچون شیوه‌های خشونت پرهیز و به‌دوراز نزاع برای دستیابی دوباره به صلح سخن گفته می‌شود. نگارندگان این اثر همچنین یادآور می‌شوند مسائلی مانند سوالات فوق‌الذکر باوجودآنکه ممکن است تنها به‌مثابه مسائل بشری قلمداد شوند، هر چند این‌گونه نیست. سایر گونه‌های پستانداران هم حداقل به همین اندازه ستیز می‌کنند و لااقل به همین اندازه به یکدیگر نیازمند هستند. آن‌ها هم وقتی به همدیگر صدمه می‌رسانند، راه‌هایی برای آشتی دارند. مطالعه این کتاب از جهت محتوای مهم و قابل‌تأملی که دارد و همچنین نثر روان و ترجمه درخشانش، می‌تواند تجربه‌ای ثمربخش را برای خوانندگان به ارمغان آورد.